April 2016

Bram Moolenaar, penningmeester van ICCF Holland, bezocht het Kibaale Children's Centre in april 2016. Dit is zijn verslag.

Meer foto's zijn te vinden op Google Photos.
Een korte video is te vinden op Youtube

Afstuderen Ongeveer de helft van de kinderen gesponsord door ICCF is in het hoger onderwijs. Ze wonen en studeren niet in Kibaale maar gaan naar een kostschool, ver weg van huis. En deze studies zijn zwaar. Alleen de beste studenten worden geaccepteerd en zelfs dan worstelen ze met de examens. Gelukkig hebben we in de afgelopen twee jaar geen uitvallers gehad. Een goed voorbeeld is Kaweesi Emmanuel. Hij beëindigde de middelbare school in Kibaale in 2007, met zeer goede cijfers. Hij deed A-levels in Masaka en had opnieuw zeer goede scores, 23 van de 25 punten. Hij wilde rechten gaan studeren in Kampala. Dat is een studie van vijf jaar, een grote inzet voor de sponsor. Gelukkig heeft de sponsor ingestemd. Dan waren er problemen met de toelating tot de studie, maar in september 2010 kon hij eindelijk zijn eerste jaar beginnen bij Makerere Universiteit. Na vijf jaar van hard studeren en de betaling van grote jaarlijkse betalingen door de sponsor, is Emmanuel geslaagd voor het rechten examen in januari 2015. Maar dat is nog niet het einde! Hij most ook nog een jaar "Bar course" doen bij het Law Development Centre. Emmanuel heeft dit nu allemaal achter de rug en het definitieve afstuderen was 29 april. Hij is de eerste advocaat die uit ons sponsoring programma voort komt! We zijn erg trots op Emmanuel. Hij komt uit een arm gezin, sliep op de vloer in een klein huis zonder elektriciteit, water of tv. En En nu is hij een advocaat! Hij is een voorbeeld voor andere kinderen die soms een beetje motivatie nodig hebben voor hun studie.

Kaweesi Emmanuel in de eerste klas van de middelbare school.

Kaweesi Emmanuel bij zijn promotie tot advocaat.

Samalie wijst de foto aan van Emmanuel's graduation in 2015 in de verzameling van graduation foto's.

De opleiding voltooien In de lijst met gesponsorde kinderen vind ik er twaalf die hun studie helemaal hebben afgemaakt. Veel daarvan in universiteit, sommigen met een opleiding voor monteur of timmerman. Dit is prachtig, meerdere hebben al een baan gevonden. Veel organisaties sponsoren alleen jonge kinderen, in lagere en soms middelbare school. Maar dat is onvoldoende om een baan te kunnen vinden. Daarom proberen wij de kinderen helemaal tot het einde van een beroepsopleiding te ondersteunen. Deze opleidingen kosten veel geld, ze kunnen het onmogelijk zelf bij elkaar sparen. Zonder onze hulp zouden ze halverwege hun opleiding blijven steken. Ik had een oudere maar goed werkende laptop meegenomen, alleen werkt het touchpad niet helemaal. Na een kort overleg met de staf wordt besloten om deze aan Ojok Maurice te geven. Hij studeert civiele techniek en was al een tijd wanhopig op zoek naar een computer, hij heeft die nodig voor opdrachten. Ik had nog een donatie voor een computer, ze zullen later beslissen wie deze krijgt. Er zijn veel studenten die er een nodig hebben, helaas kunnen we er maar een enkele keer een geven.

Volgroeide school In de loop der jaren is de school in Kibaale flink gegroeid. We hebben nu 3 klassen van 20 kinderen in de kleuterschool, 2 klassen van 30 kinderen op elk niveau in lagere en middelbare school, helemaal tot aan S4. Twee blokken met klaslokalen zijn bijgebouwd sinds ik voor het laatst in Kibaale was. Dat betekent dat de school nu volgroeid is. Dit is een goede grootte om de school efficiënt te laten draaien, we hebben geen plannen om het groter te maken. Maar er zijn nog wel mogelijkheden voor groei en verbetering. De klas voor gehandicapten, grotendeels dove kinderen, is iets bijzonders. Deze kinderen zouden zonder de school verwaarloosd worden. Door ze vaardigheden te leren geven we ze een kans. De lerares heeft plannen om een werkplaats op te zetten waar de kinderen kunnen werken en de dingen die ze maken, zoals kleding en manden, te verkopen. Ze zouden ook graag een dependance beginnen in een ander dorp. Voor de kinderen daar is Kibaale te ver weg om elke dag naar school te lopen.

Twee nieuwe blokken met twee klaslokalen voor de middelbare school.

Verdere groei Elke keer als ik Uganda bezoek zie ik meer. Meer auto's. Meer gebouwen. Meer technologie. Kibaale heeft nu een verbinding met het elektriciteitsnet. Alleen in het centrum, vooral gebruikt door winkels en werkplaatsen. Er is maar een transformator en de meeste gezinnen kunnen het zich niet veroorloven, maar het is een begin. Lassen, maïs malen en andere activiteiten die elektriciteit nodig hebben kunnen nu gebeuren in Kibaale. En tv-kijken, natuurlijk. Vooral Britse voetbal is populair, in de huizen die ik bezocht zag ik posters van Manchester United en Arsenal. Eén elektriciteitslijn bereikt het project, maar het is nog niet aangesloten. Wij zouden graag een transformator hebben, maar dat is duur en vergt nogal wat papierwerk. Het plan is om nu alleen de kliniek aan te sluiten. De rest van het project kan nog een tijdje zonne-energie en een generator gebruiken. Ik zie ook meer mobiele telefoons. Veel van onze studenten hebben ze nu. Dat lijkt een luxe, maar als je je realiseert dat ze nu geen taxi hoeven te nemen om met iemand te praten bespaart het geld. Ook voor ons kantoor, ze kunnen de studenten bellen om een afspraak te maken en om te controleren dat het goed met ze gaat. Vroeger moesten ze de afgelegen scholen bezoeken, wat veel tijd kost. Meer groei is te verwachten in Masaka. Het Timothy centrum heeft momenteel honderd studenten. Om efficiënt te werken moet dit uitgroeien tot driehonderd. Er zijn discussies over het accepteren van de jongens. Het runnen van een A-levels kostschool heeft een flink aantal uitdagingen. En we willen eer een zeer goede school van maken!

Een grootmoeder die voor een van onze kinderen zorgt bezoekt de school.

Bram Moolenaar

top