Juni 2003

Bram Moolenaar, penningmeester van ICCF Holland, bezocht het Kibaale Children's centre in juni 2003. Dit is zijn verslag.

Ik heb tijdens mijn bezoek fotos gemaakt. Een aantal is hier te vinden.

School

Het middelpunt van het project is de school, en die groeit voortdurend. Er zijn nu totaal 620 kinderen in de school. De meesten hiervan zijn weeskinderen en worden gesponsord. Met in totaal 32 leraren kost het aardig wat tijd om leiding te geven aan al het personeel. We zorgen voor onderkomen voor de leraren, omdat ze van verder weg komen. Veel leraren zijn als alleenstaande begonnen, maar nu zijn er steeds meer die trouwen en een gezin beginnen. Dit betekent dat er meer huizen nodig zijn. Een blok met twee eengezinshuizen is recent gebouwd, maar er is nog meer behoefte. Het plan is om de school te verdubbelen, een klas per jaar. Momenteel zijn de kleuterschool en de eerste klas van de lagere school dubbel. Volgend jaar zal ook de tweede klas verdubbeld zijn. Dit betekent dat er meer ruimte nodig is. Een blok met vier klassen is afgelopen jaar gebouwd. Nog een blok zal dit jaar moeten volgen (alhoewel hier nog geen geld voor is). Er zijn ook meer sponsors nodig! Het is nog niet duidelijk hoe we aan het geld komen om de geplande groei te financieren.

De vakschool draait dit jaar met ongeveer 35 kinderen die een opleiding volgen voor kleermaakster, timmerman en bouwvakker. Ik heb de bouwvak klas gezien toen ze bezig waren met het maken van bakstenen. Dat is nogal zwaar werk, klei opgraven, mixen en afdekken met gras. Gelukkig is er klei te vinden vlakbij de school. De leerlingen gaan nog een paar weken door met het verzamelen van klei (tussen de theorie klasssen door) voordat ze met mallen de bakstenen vormen die worden gedroogd en dan opgestapeld en gebrand. Als dit allemaal goed gaat zullen we de zelfgemaakte stenen kunnen gebruiken voor het uitbreiden van de school.

De middelbare school is verhuisd naar een nieuw blok met ruime klaslokalen. De oude klassen van de vakschool zijn verbouwd en worden nu gebruikt voor natuurkunde en scheikunde praktijklessen. Er is een nieuw half-open gebouw voor de vakschool, wat verder weg van de middelbare school, omdat de timmerlessen nogal wat lawaai maken.

Een nieuw onderdeel van de school is de klas voor gehandicapte kinderen. Gehandicapten hebben nauwelijks een kans om een opleiding te krijgen in Uganda. Het project is gestart met een groep van dove kinderen en een paar geestelijk gehandicapten. Dit is een uitdaging omdat er nauwelijks ervaring is op dit gebied. Gelukkig is er een lerares gevonden die enthousiast begonnen is met lesgeven, onder andere in gebarentaal.

Kliniek

De kliniek is altijd erg druk. We zijn blij dat een dokter bereid is om een dag per week naar het project te komen, ook al heeft hij een drukke baan ergens anders. Twee ervaren verpleegsters behandelen de andere patiënten, en daarvan zijn er erg veel. Twee assistenten zorgen voor het uitgeven van medicijnen en inentingen. Een verpleger volgt momenteel een training, als hij terug komt zal weer een ander op training gaan. Toen ik het project in 2001 bezocht was het laboratorium in opbouw. Nu is het volledig operationeel. De technicus heeft me enthousiast uitgelegd hoe hij een malaria test uitvoert, de meest voorkomende test. Het is nogal ingewikkeld, een druppel bloed wordt bewerkt door meerdere chemicaliën en vervolgens onder de microscoop gelegd om te kijken of er parasieten te vinden zijn. Vele andere testen kunnen worden uitgevoerd, zoals het tellen van witte bloedcellen en het vaststellen van ziektes als tyfus, wormen, HIV, gonorroe en syfilis. Dit helpt de verplegers in het kiezen van de juiste medicijnen en voorkomt dat patiënten naar het ziekenhuis moeten voor een test (dat is nogal ver weg als je moet lopen).

Een keer per week rijdt er een wagen met een verpleger en een koelbox met inentingen naar een van de omliggende dorpjes om inentingen te verzorgen. Het plan is om dit binnenkort uit te breiden met het geven van voorlichting, vooral voor moeders die hun kinderen brengen voor inenting. Er zijn nog steeds veel misverstanden over wat te doen om ziektes te voorkomen.

Gesponsorde kinderen Ik heb zeven kinderen thuis opgezocht. De situatie is voor de meeste families niet anders dan bij mijn laatste bezoek in 2001. De grootmoeder van het kind dat ik zelf sponsor, Geoffrey Kyomya, is duidelijk gezonder. Ze heeft nog steeds problemen met haar ogen, maar ze ziet genoeg om te kunnen werken. Ze lijkt ook een stuk gezonder. Een ander gezin is er eindelijk in geslaagd om een nieuw huis te bouwen, groter dan het oude en met een golfplaten dak in plaats van lekkend stro. Maar de muren zijn nog niet afgewerkt. Nu het aantal gesponsorde kinderen verder gegroeid is, is er een derde kracht aangenomen om het werk voor de gesponsorde kinderen te verzorgen. Er zijn nu Cephas, Charles en Rose in het kantoor. Zij handelen alle problemen af die de gesponsorde kinderen of hun voogd hebben en als een kind niet naar school komt zoeken ze uit wat de reden is. Voor kinderen die geen engels kunnen schrijven vertalen ze de brieven naar sponsors. Ze zijn aardig wat tijd kwijt met bijzondere gevallen, zoals een kind dat naar het ziekenhuis moet en het opzoeken van kinderen in hun huis (dat alleen bereikbaar is via een smal pad over de heuvels).

Conclusie

Het belangrijkste wat ik kan zien is dat het project stabiel is en verder groeit, steeds meer kinderen worden geholpen. De groei betekend ook dat het meer werk kost om alle zaken goed te behandelen. Niet alleen met de behoeftige kinderen, ook met de staf die het project draaiende houdt. Zelfs een klein iets kan veel tijd kosten in dit afgelegen gebied (we wachtten drie uur op iemand die een onderdeel van een waterpomp ging ophalen...). Met dit in gedachten kan ik zeggen dat het project prima draait en ben ik blij zoveel kinderen weer te zien lachen.

Bram Moolenaar